Արևմուտքը հսկայական ռեսուրսներ է ծախսել Վրաստանին իր բևեռում պահելու համար

Կարծես թե սրվում է պայքարը Վրաստանի համար: Հետխորհրդային տարածությունում Ռուսաստանի ազդեցության չեզոքացման նպատակով արևմտյան քաղտեխնոլոգների մշակած «գունավոր հեղափոխությունների» ծրագիրը առաջինը կիրարկվեց Վրաստանում` 2003-ին, երբ «վարդերի հեղափոխության» առաջնորդ Սաակաշվիլին եկավ իշխանության: Դրանից հետո, քսան տարվա ընթացքում, Արևմուտքը հսկայական ռեսուրսներ է ծախսել Վրաստանին իր բևեռում պահելու և նրա հակառուսականությունը կարծրացնելու համար: Արդյունքում երկիրը կորցրել է Հարավային Օսիան և Աբխազիան, անցել է 2008թ. պատերազմի բովով: Վրաց հասարակությունը համբերատարությամբ սպասել է, հույս ունենալով, որ կստանա ԵՄ-ին և ՆԱՏՕ-ին անդամակցություն, որը դեռևս մնում է օդում կախված: Ուստի պատահական չէր Սաակաշվիլու պարտությունը ռուսական միջավայրում ձևավորված օլիգարխ Իվանիշվիլու քաղաքական ուժից:

Այսօր երկրի ստվերային ղեկավարը առավել ցցուն տեղաշարժ է սկսել առավել չեզոք դիրքեր, որը նշանավորվում է Մոսկվայի հետ քսանամյա թշնամության հաղթահարմամբ: Իվանիշվիլու «Վրացական երազանք» կուսակցության կառավարությունը, վարչապետ Ղարիբաշվիլու ղեկավարությամբ, չնայած հսկայական ճնշումներին՝ չմիացավ ՌԴ-ի դեմ կիրարկվող պատժամիջոցներին և ընդառաջ է գնում վրաց-ռուսական հարաբերությունների կարգավորմանը: Արևմուտքը, խրված ուկրաինական պատերազմի մեջ, ստիպված է դեպի Մոսկվա դրեյֆը կանխել երկրում ստեղծված արևմտամետ հասարակական կազմակերպությունների խիտ ցանցով: Այս հատվածը գլխավորում է նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին: Ստեղծվել է քաղաքացիական պատերազմի սպառնալիք: Վրաստանի քաղաքական անկայունությունը մարտահրավեր է մեզ համար: Այն վտանգավոր է կոմունիկացիաների գործունեության համար: Փաստացիորեն երկու քաղաքական խմբավորումներ, միմյանց հակասող իրենց արտաքին քաղաքական դիրքորոշումներով, երկիրը բաժանել են երկու բևեռների: Միաժամանակ հաճախակիացել են արևմտյան գրանտակեր կառույց ՀԿ -ների և ոստիկանության բախումները:

Համբերություն եղբայրական ժողովրդին և քաղաքական կայունություն:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ